محله های آسیب، آسیبی بر شهرها

رضوان ۳۸ یکی ازکوچه هایی که بعنوان محله خلافکاران با آسیب های اجتماعی عدیده، وبال گردن شهروندان آملی شده. ساکنینش که از آنجا رانده و وامانده در اینجا شده اند در تعاملات اجتماعی تاثیرات مخرب زیادی را بر شهروندان آملی بخصوص نوجوانانو جوانان گذاشته اند.

درست است، دخترانش با ناخن های لاک زده در کوچه پرسه زنان خودنمایی می کنند، اما، صدای جیغ لاکهای آنها  از جیغ فقر فرهنگی، فلاکت، بیسوادی، بی توجهی،بی کسی و… است، نه از دل زدگی که خانمهای بالای شهری ازدارایی های زیادشان دچار دل آشوبی میشوند ، نه از جنس لاک دخترای پرافاده که خود را به لاک و هزار رنگ و لعاب بزک می کنند تا جذابیتی برای اهالی کوی و برزن داشته باشند.

خیلی ازما شرایط زیست محیطی ناخواسته ای داریم، اینکه در چه خانواده ای متولد شدیم ؟ درچه محله ای رشد کردیم؟ همه اینها حتی  رنگ پوست ، مو و چشم، می تواند در اصلی ترین انتخابهای آینده ساز ما ، مانند انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل و انتخاب همسر،تاثیر بگذارد.

ولی ،آیا فقط این تن پوش ظاهری نشانگر خلق و خوی انسانی است ؟ یا آن محله زندگی؟ یا شناسنامه شهری و پایتختی و زندگی لس آنجلسی ؟

گزارش تحلیلی، میدانی اوضاع فرهنگی اجتماعی مناطق محروم آسیب دیده شهرستان آمل از واحد خبری سیده آمل: غافل بودن مسئولین، از ورود غیر قانونی مهاجران بیگانه افاغنه ،پاکستانی، عراقی و هندو به کشور و سکنی گزیدن آنها در حاشیه شهرها، تا عدم کارشناسی شدن گسترش بی رویه بافت شهری ،مختصات ناهمگونی را در برخی از مناطق شهرها بوجود آورد که شهرستان آمل نیز ازاین آسیب مستثنی نماند.

عوامل تخریب اجتماعی دربافت درون شهرها

اوایل انقلاب، محله دباغچال(امت آباد) کنونی و بین کوچه طالقانی تا جهانبخش (رضوان ۳۸ )واقع درخیابان امام رضا، جزء محدوده خارج از شهر وحاشیه ای آمل محسوب می شد که دارای سکنه مهاجرغیر بومی با مشاغل آهنگری – ساخت چاقو، تیشه ، داس و از این قبیل ابزار – به اصطلاح عامیانه آهنگر یا کولی (غربتی ها) شهرت داشتند، بود. این محله ها، با گذشت زمان و گسترش بی رویه بافت شهری وعدم کارشناسی مهندسان شهرداری جهت صدورمجوز ساخت و ساز به تدریج جزء بافت اصلی شهر قرارگرفت.

تافته های جدا بافته ای که هیچ سنخیت فرهنگی و اجتماعی با شهروندان آمل نداشتند، به مرور زمان و پیشرفت تکنولوژی و کسادی کار آهنگری و عدم توجه فرهنگی ،اجتماعی، اقتصادی مسئولین شهر به این قشر از جامعه شهری ،جبر زمان آنها را وادار کرد تا به مشاغل سهل الوصول دیگری مانند : خرید و فروش مواد مخدر،فروش جنین، روسپیگری و بزه های دیگر روی آورند که شاید هر انسانی تحت شرایط بد زندگی،با گذشت زمان ، تغییر رویه دهد تا بتواند با جو حاکم بطور مسالمت آمیز سازگارشود.

بله، خواه ناخواه این قشر از شهروندان به قولی –غربتی، آهنگر، کولی – دیگراز شهروندان آملی محسوب شدند اما با آسیب های اجتماعی عدیده ای که اگر از سالهای اولیه انقلاب تحت نظارت و کنترل قرار می گرفتند، امروز شاهد ثبت نام ۳۲ کودک بدون شناسنامه فقط در محله رضوان ۳۸ نبودیم. شاهد مادران کم سن ۱۲ الی ۲۲ سال بی سواد با ۸ یا ۵  بچه بدون همسر نبودیم، شاهد زنان و مردان معتاد بزهکار فروشنده مواد و کودکان کار، در این محل نبودیم و….

امکان تغییر رفتار در محله های آسیب با حضور همه دستگاههای اجرایی

تغییر رفتارهای فرهنگی، اجتماعی افراد از سنین پایین همزمان با کار بر روی والدین در این محله امری است حیاتی.

اما این آینده سازی، بدون توجه به ساخت و ساز بناهای زیستی ساکنین آن،برنامه ریزی هایی را که برای رسیدن اهداف تغییر فرهنگی، اجتماعی این محل مدنظر مسئولین ذی ربط هست ، بسیار کند شاید ناممکن سازد.

تک اتاق هایی بنام خانه با ساکنین پر جمعیت ۶ الی ۱۲ نفره، که فاقد امکانات اولیه سرویس بهداشتی ، حمام ،آشپزخانه و اتاق خواب و… می باشد.

کار فرهنگی بر روی کودکی که شاهد مشاجره ویا  روابط زناشویی والدین و یا برخی مواقع باید گفت: هم اتاقی هایی از دو جنس مخالف هستند ، بسیار دشوار خواهد بود.  کودکی که هفته ای یکبار در حیاط ۶ متری آن اتاق، به صورتی غیر قابل تحمل، استحمام می شود.

 کار فرهنگی بر روی کودکی که ناخواسته حس شنوایی اش بدترین فحش هایی که براثر بی فرهنگی و لاابالی گری افراد آن اجتماع را در حال شنیدن است، بسیار سخت خواهد کرد.

عوامل تاثیرگذار بر تربیت یک کودک از خانواده و ژن خونی او شروع شده تا محیط اطراف رشد و گروه همسالان او ،تا مدل و مکان اسکانش همه و همه دست در دست هم گذاشته تا هویت کودک را در بزرگسالی شکل دهد.

انسان نابهنجار یک شبه و از بدو تولد نابهنجار نمی شود بلکه همه عوامل زیست محیطی، شخصیت او را بعنوان فردی مفید یا بزهکار معرفی می کند و اینگونه نیست که ما مبنای قضاوت خود را صرفا روی ظواهر ظاهری از پوشش تا ابزارتجملاتی که امروزه باب شده قرار دهیم، شاید با کار فرهنگی بر روی افراد این قشر از شهروندان آملی ، رضوان ۳۸ در آینده  افرادی فرهیخته ،که مسیر زندگی خود را آگاهانه، با انتخاب خود رقم میزنند شاهد باشیم، که این مسیر، با همت من مدیر و تو خبرنگار و انعکاس درد همنوعانمان آسانتر خواهد بود، با همت خبرنگاران، همت مهندس هایی که توان برپایی بنایی برای بنا نهادن ارزش های خانواده های این محل را دارند، مسیر تغییر سهل تر خواهد شد . اینجا نیاز به همت همه افراد تاثیر گذار از پزشکان شهر تا کسبه های دلسوز ،هم اکنون همت شما زنان و مردان خیر را  می طلبند، که زمان درحال گذر، چه ناگهان دیر خواهد شد، که تا این ساعت نیز در تعاملات فرهنگی، اجتماعی ساکنین این محله های آسیب با فرزندان ما و شهروندان عادی و همنشینی با آنها شاهد قسم دیگری از آسیب را خواهیم بود به همین سبب بسیار از همت همگانی جهت تغییر بافت فرهنگی ،اجتماعی این منطقه آسیب شهر دیر شده است.

تنها دستگاههای وارد شده بر منطقه آسیب

تنها دستگاههای اجرایی که در حوزه فرهنگی، اجتماعی اقداماتی را هرچند ناچیز انجام داده اند دو ارگان آسیب های اجتماعی بهزیستی شهرستان و اجتماعی سپاه ناحیه آمل بوده که در این رابطه جابر عسگری تصریح کرد: برای اینکه در این مناطق آسیب شهر شاهد تغییرات اساسی باشیم همه ارگانها باید پای کار باشند از شهرداری، آموزش و پرورش، ادارات آب، برق، گاز و همه و همه باید کار کنند نه تنها یک ارگان سپاه یا بهزیستی

پس در این مجال انتظار می رود مسئولین شهرستان آمل ازفرمانداری محترم تا شهرداری و شورای اسلامی شهر وخیرین هرگونه تنش و بروکراسی اداری و تشریفات آنچنانی که جز چوب لای چرخ انداختن چیزی دیگر درتسریع این مهم نیست را کنار گذاشته و دلسوزانه ، پدرانه ، برادرانه ، ما را یاری نمایند که در این راستا نه تنها عایدی مالی نیست بلکه فقط ، در آینده با ماحصل همکاریها ،همدلی و دوستی می ماندو بس.

و در خاتمه  دست در دست هم نهیم به مهر میهن خویش کنیم آباد که جز این نیتی در کارما نیست . یا علی

پیغمبرزاده ،خبرنگار و مدیر موسس مهد مهرزاد.