خیلی ها فکر می کنند که به هر کسی که در صدر یک شرکت بزرگ نشسته و مسئولیت امر و نهی و اتخاذ تصمیمات مهم و کلیدی را دارد، می شود هم رئیس گفت و هم رهبر. اما این دو واژه به هم متفاوت هستند و هر رئیسی لزوما یک رهبر واقعی نیست. معمولا […]
خیلی ها فکر می کنند که به هر کسی که در صدر یک شرکت بزرگ نشسته و مسئولیت امر و نهی و اتخاذ تصمیمات مهم و کلیدی را دارد، می شود هم رئیس گفت و هم رهبر.
اما این دو واژه به هم متفاوت هستند و هر رئیسی لزوما یک رهبر واقعی نیست.
معمولا در شرکت های بزرگ و نهادها از واژه «رهبر» به صورت رسمی استفاده نمی شود. اما بعضی از رؤسا با ویژگی های خاص خودشان به تدریج در دل ها و ذهن ها، جا باز می کنند و فراتر از ریاست، به جایگاه رهبری می رسند.
در اینجا با هم مرور می کنیم که یک رهبر باید چه خصوصیات متمایز داشته باشد.
۱- دوست داشتن مردم
شما نمی توانید بدون داشتن حس لذت از کار کردن با مردم، عملا یک گروه را رهبری کنید. مردم که مهره های بی روح شطرنج نیستند، هر یک از آنها آدم های با شخصیت های واحد و توانایی ها و نبوغ خاص خودشان هستند.
به عنوان یک رهبر شما باید از کمک کردن به مردم و نظاره کردن موفقیت آنها لذت ببرید.
۲- گروهتان را راهنمایی -و نه کنترل- کنید
سبک مدیریت بعضی از رؤسا این است که هر فعالیت کوچکی را کنترل کنند، آنها هیچ وقت نمی توانند رهبر شوند، جامه رهبری برای آنها دوخته نشده است و حداکثر می توانند مدیران کوچکی بشوند.
رهبران خوب می دانند که گروهشان می تواند در صورت جهت دهی درست و حمایت، به نتایج بزرگ برسد و نیازی به کنترل آنها نیست. این رهبران گروهشان را توانمند می کنند.
۳- رهبران خوب انعطاف دارند
رؤسا در مسیری که اتخاذ کرده اند، خیلی سفت و سخت هستند، اما رهبرهای خوب می دانند که به تناسب ویژگی های اعضای گروهشان، گاهی لازم می شود که راهبرد خود را تغییر بدهند.
۴- محول کردن کارها به نمایندگان خود
رهبران خوب ابایی از محول کردن کارهای مهم به معاونان و افراد زیردست خود ندارند، اما رؤسا از آنجا که اعتماد لازم به زیردستان خود را ندارند، مجبورند سررشته همه چیز را شخصا به دست بگیرند.
۵- اعتبار دادن و پذیرش اشتباه
رؤسا دوست دارند که وقتی تیمشان به موفقیتی دست یافت، این موفقیت را به حساب ریاست موفقیت خود، جا بزنند، اما اگر نتیجه رضایت بخش نبود، زیردستان خود را مقصر می دانند.
اما رهبران، در مقابل، می دانند که همه موفقیت ها نتیجه تلاش گروهی زیردستانشتان است، آنها به هنگام موفقیت تلاش زیردست های خود را ارج می نهند و هیژ گاه به هنگام شکست، مسئولیت و سهم خود را فراموش نمی کنند.
۶- آنها خطرپذیرند
رؤسا از خطر کردن همیشه پرهیز می کنند، مبادا که شکست احتمالی به حساب آنها نوشت شود. اما رهبرهای خوب می دانند که بزرگ ترین موفقیت ها به هنگامی ارسال می شوند که خطرهایی را بر تن هموار کنید.
رهبرها بنابراین، تیمشان را برای انجام کارها نو توانمند می کنند و تشویقشان می کنند. آنها هر اشنباه یا ناکامی را فرصتی برای پیشرفت های بعدی، به حساب می آورند.
۷- رهبران خوب انگیزه می دهند و تهییج می کنند
رؤسا با سیاست ترس افکندن در دل های زیردستان می خواهند آنها را مجبور به انجام درست کارها کنند. اما رهبرهای خوب، به درستی شناسایی کرده اند که چه چیز باعث می شود که هر عضو گروهشان با بهترین شرایط کار کند. آنها می کوشند که به تک تک کارمندهای خود بزرگی و شخصیت بدهند، حتی اگر آنها در بدو امر، بزرگی را در درون خود حس نکنند.
رهبران خوب، موفقیت ها بزرگ یا کوچکگروه را تبریک می گویند یا جشن می گیرند، آنها بزرگ ترین طرفدار گروهشان هستند.