جنگ بین جان و نان درحالیکه گرانی ندای “هل من ناصر ینصرنی”ملت را به عرش رسانده و ترمز امان مردم را بریده، دلالان مافیایی، در حوزه های مختلف اقتصادی همچنان درحال جولان چپاول بازار عرضه هستند. برنجی که هرساله بارنج برنجکاران شمال کشور برگ زرینی از تلاش شالیکاران زحمتکش برکتی برسفره ایرانیان است می تواند […]
جنگ بین جان و نان
درحالیکه گرانی ندای “هل من ناصر ینصرنی”ملت را به عرش رسانده و ترمز امان مردم را بریده، دلالان مافیایی، در حوزه های مختلف اقتصادی همچنان درحال جولان چپاول بازار عرضه هستند.
برنجی که هرساله بارنج برنجکاران شمال کشور برگ زرینی از تلاش شالیکاران زحمتکش برکتی برسفره ایرانیان است می تواند با مدیریت درست درحوزه تولیدات صادرات غیر نفتی خودی نشان دهد.
با گرانی کاذب بازار فروش و سرریز شدن پول از جیب نیازمندان به کاسه دلالان بی رحم همگان برسر دوراهی حفظ جان یا نان مانده اند
برنج،، برکت الهی از صنعت کشاورزی قوت قالب مردم ایران در دستان دلالان، نیروی کشاورز را گرفته و ملت را دست خالی ناامید از خرید سالانه برسر سفره های معیشتی می‌فرستد.
سیده آمل سال جدید زراعی به سراغ کشاورز نمونه روستای لهمال از توابع شهرستان قائمشهر رفت تا فریاد یا مصیبت‌های کشاورزان این منطقه را به رشته تحریر و تصویر دربیاورد.
جنگ بین جان و نان
کشاورزی که سال گذشته از گران شدن سم، کود، دستمزدها گران گلایه داشت با گرانی مضاعف امسالش نسبت به سال گذشته دیگر تاب نیاورده و قصد فروش زمین های عزیزتر از جانش را دارد.
شعبانپور کشاورز نمونه مازندرانی از قائمشهر با بیان اینکه ما در یکسال اخیر از دولت چشم امید ویژه داشتیم اظهار داشت: حمایت دولت از کشاورز فقط با کوتاه کردن دست دلالان و قطع ید مافیای برنج از سر معیشت زندگی مردم امکان پذیر می شود.
وی درادامه تصریح کرد: ما کشاورزان درسال حمایت از تولید داخلی و نیز امسال تولید دانش بنیان بر این باور رسیده ایم. زمین هایمان را بفروشیم و لقای این شغل را به بقایش ببخشیم .
دلالان تعیین کنندگان قیمت بازار
این حقیقت تلخ که سهم واسطه‌ها به دلیل سو مدیریتها و واسطه بازیهای مافیایی در تعیین کالاهای کشور تا ۵۰ درصد همچنان وجود دارد, و در هیچ کجای دنیا مثل ایران واسطه‌ها سهم کلانی در قیمت کالاها ندارند مردم ایران را به سطوح درآورده است.
بانوی فعال کشاورز قائمشهری درحالیکه پادر آب شالیزار وجوانه های نشا شالی دردست دارد از بی توجهی و عدم مدیریت اینگونه می گوید: چرا مسئولین صدای ما را نمی شنوند؟ چرا رنج کشاورز را نمی بینند؟!! چرا کاری نمی کنند؟!! تا کی چوب حراج دلال بر زحمات ما زده شود ومسئولین کشاورزی شاهد ظلم به کشاورز باشد؟
متاسفانه با گذشت زمان نه تنها مثلث تولیدات کشاورزی از کاشت ،داشت، برداشت زیر چتر حمایت وزارت جهادکشاورزی و وزارت صنعت، معدن و تجارت قرار نگرفته بلکه تولیدات کشاورزی صرفا به همت شالیکاران بی حامی انجام می شود که دلسردی چند سال اخیر سبب فروش زمین های تولید زیر کشت شده و شاغلان صنعت آبرومند کشاورزی به شغل‌های کاذب روی آورده اند.
تغییرکاربری و فروش اراضی کشاورزی یکی از معضلات تغییر بافت بومی،فرهنگی استان‌های شمالی کشور است و ادامه این روند نامتناسب قطعا به نابودی کشاورزی و روستاها و فرهنگ اصیل خطه سرسبز شمالی کشور می انجامد
و ظاهرا مسئولین حتی بفکر نوشدارو بعداز مرگ هم نیستند.
