پایان تولیدات کشاورزی ایران دربی آبی الگوبرداری ازطرح های تجربه شده در اقلیم های خارج ازکشور؛ مانند طرح کشاورزی ژاپن بدون درنظرگرفتن شناخت کافی ازاقلیم منطقه و اجرای نیم بند کاربردی آن برای کشاورزان مازندران بخصوص روستای معلم کلای بخش سرخرود از توابع شهرستان محمودآباد چالش برانگیز شد. سیده آمل درگفتگویی پای دردو دل کشاورزان […]
پایان تولیدات کشاورزی ایران دربی آبی
الگوبرداری ازطرح های تجربه شده در اقلیم های خارج ازکشور؛ مانند طرح کشاورزی ژاپن بدون درنظرگرفتن شناخت کافی ازاقلیم منطقه و اجرای نیم بند کاربردی آن برای کشاورزان مازندران بخصوص روستای معلم کلای بخش سرخرود از توابع شهرستان محمودآباد چالش برانگیز شد.
سیده آمل درگفتگویی پای دردو دل کشاورزان روستای معلم کلای محمودآباد که ازاجرای کارشناسی ناشیانه متخصصان جهادکشاورزی منطقه گلایه دارند، نشست.
پایان تولیدات کشاورزی ایران دربی آبی
مستندات؛ شالیزارهای بالغ بر ۳۰ هکتار مملو از شالی های تشنه در زمین خشک را نشان می دهد و کشاورز درمیان زمین ترک خورده ای که هزینه هنگفتی را برای کاشت آن متحمل شده، در مرحله داشت؛ از بی آبی شدید برای رفع عطش شالی هایش می گوید که نه راه برگشتی برایش هست نه راه ادامه ای برای برداشت محصولش.
به گزارش واحد خبری سیده آمل: کشاورزان روستای معلم کلا،باانتقاداز کارشناسی ناشیانه جهاد کشاورزی و عدم رسیدگی واقعی مسئولان منطقه اذعان داشتند: قبل از اجرای طرح ژاپن و تسطیع اراضی زمین های ما از آب رودخانه بصورت سنتی آبیاری می شد و ما از لحاظ تامین آب مزارع خود هیچ مشکلی نداشتیم، اما پس از اجرای ناقص طرح کشاورزی ژاپن با حفر متعدد چاه آب و عدم زهکشی با چالش بی آبی مواجه شده ایم.
پرسش:
حال با دیدن چنین مناظر نگران کننده؛ این پرسش مدنظر است، آیا طرح کشاورزی ژاپن که از کارشناسان ژاپنی برای کشاورزی کشور ما الگو برداری شد تناسبی با اقلیم و زمین های زراعی ما دارد؟ یا مدیریت کارشناسی جهاد کشاورزی زیر ذره بین قرار دارد که طرح را نیمه کاره رها کرده است؟
چیزی درحدود ۱۳درصد مساحت کشور ژاپن با بالاترین درجه مکانیزاسیون کشاورزی در آسیا اداره می شود، کشوری که اراضی قابل کشت آن بسیار محدود با اراضی شیب دار( بیش از ۲۰ درجه) برای کشت برنج و دیگر محصولات تراس بندی شده است تا امکان کشت در قطعات کوچک دامنه ای بوجود آید .
کاهش هزینه های کارگری، افزایش سرعت کار، افزایش دقت در فعالیتها، افزایش سرمایه گذاری در ماشین آلات، استفاده از نهاده های پر بازده، افزایش سطح مکانیزاسیون مزارع،افزایش راندمان آب،افزایش راندمان نهاده های مصرفی،مدیریت آفات و بیماریها، سهولت دسترسی وسرکشی مزارع ازموارد کارشنا سانه طرح ژاپن برای آن اقلیم با مساحت سرزمینی بسیار کم کشاورزی هست.
ایران نیز بنا به دلایل چالش های اقلیمی مانند مدیریت کمبود آب؛ فرسایش خاک به دلیل استفاده بیش ازحد از آفت کش ها و سموم، عدم مدیریت درساماندهی، سازماندهی تغییرکاربری اراضی زراعی و اجرای ناشیانه کارشناسی متناسب با اقلیم معتدل و مرطوب شمال کشور و عدم ارائه تسهیلات و حمایتهای بموقع از کشاورزان، بالا بودن هزینه های کاشت، داشت و برداشت، نیاز مبرم به مدیریت کارشناسی نوینی برای مرتفع ساختن چالش های فراروی کشاورزان احساس می شود.
و طرحی که از دل دلسوختگان دانش آموخته این مرز و بوم درآید تا بردل کشاورز خسته بنشیند و خستگی جان وی را به آرامشی توام با آسایش مبدل سازد.
سابقه طرح یکپارچه سازی اراضی کشاورزی درایران
سابقه طرح یکپارچه سازی اراضی کشاورزی ایران به سالهای پایانی اصلاحات ارضی(اواسط دهه١٣۴٠)در اراضی مازندران بر میگردد که با ورود کارشناسان چینی با نظارت آنان تسطیح اراضی در ایستگاه تحقیقات برنج آمل و زمین های اطراف آن همچنین قطعاتی از زمینهای کشاورزی موجود درشهرستانهای بابل، ساری و قائمشهر صورت گرفت.
درآن مقطع تشکیل واحدهای بهره برداری حقوقی، همچون شرکتهای سهامی زراعی،کشت و صنعت ها،شرکتهای تعاونیهای تولید بعنوان راه حلی برای کاهش آثار منفی تقسیم شدن اراضی وجلوگیری از تقطیع بیشتر واحدهای بهره برداری در دستور کار قرارگرفت
فرآیندیکپارچه سازی زمینهای کشاورزی در ایران از شیوه نیمه خودجوش پیروی میکند. این شیوه بر پایه ابراز تمایل اولیه عده ای از صاحبان زمینهای یک منطقه به یکپارچه نمودن زمینهای خود و حمایت تقبل بخشی از هزینه های طرح از سوی سازمانهای دولتی ذی ربط استوار است.
و این در حالی است که کشاورزان مازنی چشم انتظار طرحی برای رفع مشکلات تجهیز و نوسازی شامل تجمیع ویکپارچه سازی اراضی، تسطیح علمی اراضی، احداث کانالها و زهکشی های سطحی و احداث جاده های بین مزارع و قطعات بصورت کامل هستند.
و اینکه چگونه میتوانند از منابع خود در راستای نیل به بهترین عملکرد و افزایش تولید در مقطعی از زمان استفاده نمایند.
حق زندگی با آسایش ازما سلب شده است
و اکنون کشاورزان معلم کلای شهرستان محمود آباد با دغدغه فردایی نامعلوم بلاتکلیف برسر دوراهی طرح سنتی یا ژاپنی مانده اند وتنها کاری که جهاد کشاورزی به آنها وعده داده است حفر چاه از بستر سفره های زیر زمینی است که متعاقبا درآینده نه چندان دور آسیب های بی آبی منطقه را دوچندان خواهد کرد.
و گلایه آنها زمانی بیشتر شده است که با توجه به اخذ اعتبار بودجه برای رفع نیازهای این کشاورزان به مبلغ ۶۰۰ میلیون تومان نه زهکشی برای جلوگیری از هدر رفت آب صورت گرفت و نه وعده های حمایتی برای تهیه تجهیزات و تسهیلات کشاورزی بیمه ای آنها که تمام امید تامین معاش یکساله شان به برداشت محصولشان بود به انجام رسیده است.
واین یعنی پایان تولیدات کشاورزی ایران