پایان ناخوشایند سفرهای نوروزی برای شمالیها

طبق سندچشم انداز، سهم ایران از درآمدگردشگری جهانی باید به ۲ درصد در سال ۱۴۰۴ رشد یابد؛ به گونه‌ای که کشورایران در سال ۱۴۰۴ سالانه نزدیک ۲۵میلیارد دلار ازمحل گردشگر ورودی، درآمد کسب نماید، با توجه به منابع وظرفیت های موجود در کشور ایران این برآورد، سهم ناچیزی ازاین صنعت جهانی متعلق به کل کشور به هیچ عنوان رضایت بخش نیست.

واحدخبری سیده آمل: اوج افول صنعت گردشگری در استان مازندران را می توان  درایام تعطیلات نوروز شاهد بود.

استانی که فارق ازپتانسیل موجودکوه،جنگل، دریا وچشمه های معدنی، بدون برنامه ریزی به حال خود رها شده است و مسئولین صرفا دلخوش به حضورمسافران نوروزی شده اند.

پایان ناخوشایند سفرهای نوروزی برای شمالیها
seyyedeamol.ir

جایگاه صنایع دستی در حفظ میراث فرهنگی

صنایع دستی هنرمندان مازنی،با الهام ازطبیعت سرسبزمحیط خود نقش خاطره بر؛ چوب، سفال وهر جسم بی جان می زنند تا با روح هنری خویش حیات دوباره به آنها دهند تا چشمان هر بیننده ای را به عمق باور توانستن بنوازد.

این درحالیست که متاسفانه چنین هنرنمایی از روح لطیف هنرمندان مازنی، بدون برنامه ریزی مدون و تجمیعی از فعالیت هنری شغلی آنها، بلا تکلیف بصورت پراکنده درسطح استان بحال خود رها شده و برپایی نمایشگاههای نه چندان مناسب نهایت کاری است که خود این هنرمندان انجام می دهند.

معرفی ابنیه تاریخی برای بقاء میراث فرهنگی منطقه

یکی دیگر از راههای آشنایی با پتانسیل موجود خطه سرسبز درصنعت گردشگری شمال کشورما، معرفی ابنیه تاریخی از قبورمشاهیر و بناهای زیستی حاکی ازمیراث فرهنگی و نحوه رسوم زیست گذشتگان اقوام درشهرهای مختلف با گویش و پوشش خاص آنها است که گویا این مقوله نیز در برنامه ریزی شناسایی مازندران توسط مسئولین امردرامورمغفول مانده قرار گرفته است.

پایان ناخوشایند سفرهای نوروزی برای شمالیها

ایام تعطیلات نوروز فرصتی است برای معرفی همه این ظرفیت ها جدای از بهره وری طبیعت بکر کوه و جنگل و دریا که با افزایش مسافر بدون برنامه ریزی صحیح و استفاده صرف ازمنابع طبیعی تبدیل به تهدید برای تخریب منابع طبیعی و آلودگی زیست محیطی استانهای شمالی بخصوص مازندران شده است.

مسافرین نوروزی که باهجوم بی رویه؛ به دلیل عدم برنامه ریزی درست، نه تنها هیچ شناختی را از این خطه حاصلخیز و پرپتانسیل تحصیل نمی کنند بلکه با استفاده ازامکانات و منابع ملی موجود که سهم مردم آن مناطق هست، بجزتولید زباله و تخریب جنگل هیچ دست آورد دیگری برای اهالی شمال کشور نخواهند داشت.

چه کسی پاسخگو خواهد بود؟

حال باید دید آیا با توجه به محاسبات ۲ درصدی سند چشم انداز که تا سال ۱۴۰۴ پیش بینی شده است بابرنامه ریزی های موجود سهم مناطق شمالی برای کسب درآمد از این صنعت جهانی چه میزان خواهد بود؟ آیا می توان با وضعیت مدیریتی حاضر امیدی به تحول و توسعه صنعت گردشگری، صنایع دستی و بقای میراث فرهنگی کشور بخصوص مناطق مسافرخیز شمال را داشت؟

درقبال این همه ناملایمات، درایام تعطیلات و سرازیر شدن حجم زیادی از مسافران نوروزی، بی راه نیست که ساکنین مناطق شمالی کشور؛ازنماینده های شهرهای شمالی و فرمانداریها ومسئولین امر،انتظار افزایش بودجه سالانه جهت فراهم کردن تمهیدات و تسهیلات وساماندهی اوضاع سفرهای نوروزی و معرفی پتانسیل موجود استانهای شمالی را داشته باشند تا هم به صنعت توریسم منطقه نظمی داده شود و هم از سهم امکانات بومیان استان کاسته نشود و مسائل حاشیه ای مانند تولید زباله و تخریب منابع طبیعی نیز با مدیریت حل و فصل شود.