نقدی برسوءمدیریت مراسم برفچال

نقدی برسوءمدیریت مراسم برفچال،

از استاندارمازندران،فرمانداری ویژه شهرستان آمل بخصوص مدیران فرهنگ و ارشاد اسلامی ومیراث فرهنگی،گردشگری وصنایع دستی مازندران وآمل وبخشداری لاریجان و دهیاران ۳ طایفه اسک ونیاک ورینه می پرسیم، چه تمهیدات فرهنگی را برای حفظ ارزشها و اصالت و هویت مازندرانی در مراسم برفچال که زمانی پراز محتوا با بارمعنوی بود دیده شد؟ و جهت غنای فرهنگی مراسم وورفچال در ثبت مجامع بین المللی و حفظ آبروی شهرستان آمل و استان مازندران چه راهکارها و برنامه هایی را در جداول مدیریتی فرهنگی خود درنظر گرفتید تا این ۲ مراسم بزرگ به ثبت فراملی برسد؟

باتوجه به قدمت و تاریخ دیرینه ایران باستان یقینا اقوام با آیین های مختلفی در این سرزمین کهن زندگی می کرده اند که هر کدام بنا بدلایل مرتبط با شرایط اقلیمی و اعتقادی، خصوصیات رفتاری بصورت آداب ورسوم جالب و منحصر به خودشان را دارا می باشند.

به گزارش پایگاه خبری سیده آمل: آشنایی با آداب و رسوم هر منطقه جذابیت های خاص خودش رادارد که یکی از این آداب و رسوم در بخش لاریجان شهرستان آمل برپایی همزمان ۲ مراسم جداگانه مرتبط به یکدیگر بنام وورفچال و دیگری حکومت یکروزه بانوان درمحل روستای آب اسک بنام مادرشاهی یا زن شاهی است که صبح زود خروس خوان یکی از روزهای اواخر فروردین ماه یا اوایل اردیبهشت زمانی که هنوز برف دامنه کوه آب نشده بانوان روستای اسک طبق مراسمی با آداب خاص چاووشی خوانی، آقایان را بسمت چاهی در دشت اسک وش جاده پلور به شهر رینه بدرقه می کنند تا با جمع آوری برف محیط در گودالی که به گویش محلی وورف چال ( یعنی چاله ای که برای جمع آوری برف هست)گفته می شود، تا درتامین آب دامداران ورهگذران فصل گرمای تموز همت بگمارند.

نقدی برسوءمدیریت مراسم برفچال
seyyedeamol.ir

نادیده گرفتن اصالت فرهنگ مازندران

آداب در معنای واژه از ادب می آید و رسم نشانه ای از ترسیم اصالت و بنیه تمدن یک جامعه مدنی است که متاسفانه به مرور زمان نمی گویم بر این رسم و آداب ۶۰۰ساله غبار فراموشی پاشیده شده که ای کاش فراموش می شد ولی به گونه ای نامعقول زنگار دگرگونی و خرده شدن پوسته اصالت آن در گذشت زمان را به خود نمی گرفت.

نقدی برسوءمدیریت مراسم برفچال

کجاست آن عهد و پیمان سیدحسن ولی با ۳ طایفه اسک و نیاک و رینه که با سلام و صلوات در حفظ امنیت قداست آب پیمان بستند؟ کجایند زنان شیردل مدبری که با لباسهای فاخر محلی با تهیه نان کماج و شیرمال مردان خود را به دشت اسک ووش برای توشه ذخیره آب در وورف چال راهی می کردند و اجازه ورود غربتی ها از مردان گرفته تا زنانی که حرمت نمک را حفظ نمی کنند نمیدادند؟ کجایند آن مردان و زنان که شب وورفچال قصه های محلی مرد کلاه سبز عصا به دست -کنایه به سیدحسن ولی- را برای کودکان خود با نغمه محلی بسرایند و فلسفه وورفچال که از بزرگترین اصالت مازندرانی هاست را نسل به نسل به آیندگان بسپارند؟

امروز در مراسم زن شاهی آب اسک نه آن مدیریت نه آن نظم و نه آن قداست را شاهد بودیم و نه اثری از پوشش فاخری که یک مازندرانی بعنوان نماد به آن ببالد را دیدیم.

تنها چیزی که از آن آداب و رسوم مانده بود پخت مقداری غذا و نواختن آهنگهای بی هویت از بلندگوهای دستی اسپیکربود.

آنچه تهاجم فرهنگی بر سر فرهنگمان آورد

و این نمونه بارزی از تغییر هویتی است که در امواج خروشان تهاجم فرهنگی بربدنه جامعه امروز و متعاقبا نسل آینده ما وارد شده است و آنچه از آن تاریخ تمدن به یدک کشیده می شود فقط نامی است، درکنار آماج آموزه های ابتذال فرهنگ غربی که بدون مدیریت برنامه ریزی شده، زنان نیمه برهنه و دختران دیگربلاد با یک تکه شلوارک و تاپ وارد مراسم زن شاهی شده اند و عرصه را با دیسکوهای کاباره ای آن طرف آب اشتباه گرفتند.

وضعیت فرهنگ مازندران با مدیران بی برنامه

ازاستاندار، فرمانداری ویژه شهرستان آمل بخصوص مدیران فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی ، گردشگری وصنایع دستی مازندران و شهرستان و بخشداری لاریجان و دهیاران ۳ طایفه اسک ونیاک ورینه می پرسیم، چه تمهیدات فرهنگی را برای حفظ ارزشها و اصالت و هویت مازندرانی درمراسم وورفچال که زمانی پراز محتوا با بارمعنوی بود دیده شد؟ و جهت غنای فرهنگی وورفچال در ثبت مجامع بین المللی و حفظ آبروی شهرستان آمل و استان مازندران چه راهکارها و برنامه هایی را در جداول مدیریتی فرهنگی خود درنظر گرفتیدتا این ۲ مراسم بزرگ به ثبت فراملی برسد؟

کدام کمیته آسیب شناسی و برنامه نویسی غنایی را برای وورفچال تشکیل دادید؟ و آنگاه که از هویت ما دیگر نشانی باقی نخواهد ماند به دنبال نوش دارو پس از مرگ سهراب هستید.

از یک سو فتوای فعال شدن گشت ارشاد می دهید و دغدغه بی حجابی دارید از سوی دیگر پس معرکه هیچ مدیریتی را در برگزاری مراسمات وبرنامه های غنی فرهنگی برای حفظ زنان ندارید.

عدم نظارت بر ۲ مراسم

آیا اهمیت مدیریت و برنامه ریزی برای برگزاری چنین مراسم های آیینی و پرمحتوای سنتی معنوی بزرگ با تجمع بالا کمتر از آن است؟ حضور لیدرهای موسسات گردشگری از شهرها و استانهای همجوار نباید با مدیریت و نظارت انجام می شد؟

از سوی دیگر خبرها حاکی از حضور مردانی در مراسم وورفچال می دهد که صرفا برای ساز و دهل و رقص و مسائل حاشیه ای بعنوان یک دورهمی آمده اند.

نقدی برسوءمدیریت مراسم برفچال 

متاسفانه امروز آنچه که از داستان ۶۰۰ ساله مراسم وورفچال و زن شاهی برمی آید وارونگی فرهنگی در فضای بی در و پیگر باورهای غلط نوگرایانه شعار آزادیخواهی به سبک ولنگاری غربی است که حتی در قوانین مجامع و کشورهای غربی هم برنمی تابند.

ولی با رسوخ تهاجم فرهنگی که از طریق ابزارهای بدون محدودیت شبکه های ماهواره و فضاهای مجازی، قداست فرهنگ اصیل ایران زمین خدشه دارشد که دراین میان مردم بخواب رفته درکنار مدیران خواب آلوده بی توجه از نتایج خطرات ادامه این روند بی تفاوت درحال گذران عمر هستند، و، ای وای برآن روزی که پرده بیافتد و دیگر چیزی برای گفتن از فرهنگ و اصالت ایرانی باقی نمانده باشد.