و تو ای انسان “هر چه بمیری ،باز هستی”

عفریت زمان عکس قاب عیدانه ما را از یادگاری های هفت سینی هر سال به مهمترین سین زندگی، سلامتی سوق داد تا قدردان این موهبت رایگان الهی باشیم، همان که ممد حیات است و چون برمی آید مفرح ذات، که شکر نعمتش را بجا نیاورده ایم تا در این ابتلا به وجود ویروس منحوس بدون مرزکرونا ما بخود آییم. در همه نهاجم ها، حفظ سلامت و داشتن روح و جان سالم در اولویت دستور کار فرد فرد جامعه تا اندیشمندان دولتی قرار دارد . تا ببینیم که از این بند به سلامت درآید.؟

زهره حقیقی در یادداشتی ادبی به سیده آمل، این دوران سخت را اینگونه به رشته تحریر درآورد:  

و تو ای انسان ” هر چه بمیری ،باز هستی” پس پیروزی از آن توست چون پروردگارت اینچنین مقدر کرد.

“إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَهَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا” احزاب ۷۲

عجب حالی است سخن گفتن های پی در پی از واقعه ای که با جان آدمی سرو کار دارد ، امروز اندیشه دشوار ما حکایت تکرار دوباره تاریخ است، اما به روایتی دیگر .

درنگی لازم است برای درک آنچه بر ما می گذرد. امانتی است بس سنگین بر دوش بشر. قرعه ی کار به نام اوست، قرعه ای که سخت است دریابد برایش چه بهره ای دارد !

و اما سهم انسان در شناخت این امانت آن است که آن را بیماری بنامد و برای درامان ماندن از آن راهکارهایی ارائه دهد؛ می گویند باید دست شست، آری باید دست شست، از هر آنچه که تو را از تو دور می کند. دست شست، از هر آنچه که وجود و روح تو را به امراض نادیدنی مبتلا می کند .

حتما با خود می گویید مرض روح دیگر چیست؟  و اما آگاه باش که روحتو هم مبتلا خواهد شدبه چیزهایی که می تواند جان تورا کم کند و یا حتی جان تو را بگیرد.

باید لرزید، باید جابجا شد، باید قربانی داد تا جان این سخن بر ما آشکار شود ؛ هر چه را که بهایی بیش باشد دشواری فزون تری را برای دست یافتن می طلبد.

“ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ” سوره بقره ۳

این روزها صحبت از مرضی است که بر احوال و افکار همه ی اقوام بشر سایه افکنده ، امری نهان است و غیب ، اما کارها می کند. هنوز کسی قادر به شناخت کامل آن و چاره ای برای کار نشده.

اما او سخت مشغول است و بلد کار. عجب آن که امری نهان ،نهان ما را نشانه گرفته است.

روح و جان ما را در گیر خود کرده است. تن را نشانه گرفته اما هدفش چیز دیگری است … . نهان ما را می جوید، نهان ما را دستکاری می کند، همان بخشی که کمتر برایمان آشناست.

او ناپیداست، ولی حواسش را جمع تاب آوری ما در شرایط سخت ، مهربانی ما نسبت به یکدیگر، دغدغه ی ما برای یاری رساندن به هم نوع، و تفکر و تامل ما نسبت به خویشتن کرده است.

و این سخن شایسته تکراراست؛ امری نهان، نهان مارا نشانه گرفته .

” إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا” سوره انشراح آیه ۶ 

باید باور کرد دیربازی رنج را و نباید باور کرد ، دیر پایی رنج را.

از پس هر زمستان، بهاری ست… و خوشحال باش که از پس هرناخوشی و مرض، حال خوش و سلامتی ست…

پس ایمان بیاور به گذر دوران ودوام خود در برابر آن و از یاد مبر آنچه را که آموخته ای از آن …

زهره حقیقی : کارشناس روانشناسی

پایگاه خبری تحلیلی سیده آمل