جا ماندن پیام های فراموش شده عاشورا در بایگانی تاریخ و انعکاس عزاداری های مدرنیته و تجملاتی، از سوی دیگرعزاداری افراطی درفضای قمه زنی، علمداری و نخل گردانی و توسل جستن به آهن و سنگ و چوب، فرصتی مناسب برای موج سواری شبکه های برون مرزی از رسوم عزاداری های اسلام گری نوین به تحجر رانده، برعلیه مسلمانان می شود.

درحالیکه هیچ علمی بهمراه نداشت و نماد بیرق یارانش هم برایش ماندگار نشد، روح خود را در نماز ظهر عاشورا به ملکوت اعلا سپرد و تمام حجت مسلمانی اش را در آخرین پیام صلح و خداپرستی و عدالت خواهی نماز عاشورایی اش به منصه ظهور رساند.
آن هنگام که شراره های خون گلوی علی اصغر، آخرین سرباز مظلومش رابه آسمان عطرافشان کرد، ملائک را دراین مظلومیت عدالت خواهی، شاهد گرفت.
باصدای هل من ناصر ینصرنی، یاران حقیقت جوی خود را فرا خواند تا بیایند و ببینند همه حجت مسلمانی را در سرزمین کرب و بلا که با بر نیزه شدن سرها، نینوا، شکل گرفت و اینگونه نوای حق طلبی حسین و یارانش با بیعت (ما ملت حسینیم) درکل عالم طنین انداز شد.
یادداشتی از پایگاه خبری سیده آمل ازعزای حسینی در عصر مدرنیته: آه حسین جان امروز این چه شورش است که در خلق عالم است، این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است که با یاد تو روزنه درآمد می سازند و نامت را با آلات موسیقایی نا مانوس با اشعار و ریتم رپ و پاپ می خوانند.

حسین جان امروز عزای تو را؛ با رنگ تجملات و زیاده خواهی و خودخواهی به ماتم می نشینند و در سوگت برای چندرغاز کاسبی، کار را با نفاق و چند دستگی مجادله به انجام می رسانند.

تبلیغات اسلام انگلیسی در علمبازی

دور تسلسل جهالت مدرن در پروژه اسلام انگلیسی یادت را با اشکال اژدها و طاووس و گوزن و حیوانات از آهن و چوب، به مسابقه طویل ترین علم، هر طایفه شور بیشتر با هزینه های سرسام آور درآورده و با ساخت تابوتی به نام نخل با هزینه های هنگفت چندصد میلیونی معرکه خود را دربازار تجارت عزا گرم می کنند.
معرکه ای که هر کس هر چه عشقش کشید، فرهنگی نو در این بازار به ارمغان می آوردکه نه بامرام حسین و حسینیان و نه با کلام آسمانی قرآن هیچ سنخیت ندارد.

عزای حسین صرفا باطعم شور حسینی

واین تحریف ها و تعصبات از خود درآورده زائد بی اساس کار را به ورود شبهه براصل دین و دینداری کشانده است، همان که وعده داده شد زمان ظهور ذریه ات، موعود زمان؛ مثل اینکه اسلام در دین تازه ای ظهور می کند.

نماز مظلوم‌ترین صحنه عاشورا

و آنگاه که بانگ اذان ظهر عاشورا، حسینیان را فرا می خواند، صفوف نمازگزاران منتطر، اما جماعت علم باز نقش و نگاردار از کوب جوهر خالکوبی، نابهنجار همچون طفل بازیگوش به دنبال و سرگرم علم بازی و نوحه سرایی که نه قافیه مند است نه ضابطه مندو فقط نامت را به یدک می کشانند و دریغ از مرامت؛ غافل از اصل ماجرا
آری این عزای حسین است که عاشقان ولایش نه بدنبال علم بلکه درپی مرام آزادیخواهی و عدالت طلبی اش در نماز ظهر عاشورا به یاد او سربه آسمان برده و با دستان ملتمسانه ظهور حجتت را برای گسترش عدل الهی در سراسر جهان خواهانند.