توزیع ناعادلانه امکانات و پدیده کودکان کار

جامعه شناسان با بررسی تحلیل جامعه شناختی رابطه بین فقر و تکدی گری معتقدند که در بسیاری موارد تنها فرد نیست که دچار مشکل است بلکه کل جامعه با مشکل رو به روست که نتوانسته امکانات موجود خود را بطور مناسب بین اعضاء توزیع کند. توزیع نامناسب امکانات باعث بوجود آمدن فاصله طبقاتی در بین اقشار مختلف جامعه شده که زمینه ساز بروز بیماری‌ هایی به شکل جرم و آسیب های اجتماعی از جمله تکدی گری در جامعه می شود. همچنین مسئولان مربوطه با این معضل اجتماعی ضعیف عمل کرده و بصورت قاطع،جدی و کافی برخورد نمی کنند.
هر روز شاهد صحنه های تلخی از تکدی گری کودکان کار در جامعه شهری هستیم که نمایانگر داستان پیچیده زندگی ما انسانها ست.

کودکان کارحلقات فراموش شده در سطح خیابان های شهر که شاید برای دیده شدن آنها مسئولین ما نیاز به ذره بین دارند چرا که چشمان غیر مسلح به سلاح وجدان و شرف توانایی دیدن آنها و حل معیشتشان را ندارد. آنها که با کمی برنامه ریزی درست می توانند آینده ساز خوبی برای مملکت باشند.

تحلیلی از واحد خبری سیده آمل: چندسالی می شود  که ویروس کودک کاری از پایتخت به شهرستانهای کوچکتر نیز شیوع پیدا کرده است.

پدیده کودکان کار وخیابانی در همه شهرهای بزرگ و کوچک و اطراف شهرهای اقماری مانند تهران، برای امرار معاش و تامین نیاز روزمره زندگیشان به دستفروشی،تکدی گری فعالیت دارند که زیبنده جامعه اسلامی ایران نیست و نه تنها چهره شهر و جامعه را زشت می سازد بلکه در آینده ای نه چندان دور می تواند بعنوان یک بحران اجتماعی، باعث آرزده خاطر شدن مردم و باور غلطی برای دیگر شهروندان تبدیل شود.

معضل تکدی گری و کودکان کار در اکثر کشورهای جهان بعنوان معضل جامعه باعث ایجاد زمینه گسترش آسیب های اجتماعی دیگر از قبیل مهاجرت،دزدی و سرقت، اعتیاد، فروش مواد مخدر، حاشیه نشینی روسپی گری و تن فروشی هست که بدنبال آن دولتمردان درصدد بوجود آوردن زمینه اشتغال و احداث  سرپناه یا گرم خانه برای آنها می شوند .

تکدی گری،فرایندی است که به موجب آن فرد متکدی بابهره مندی ازدسترنج دیگری زندگییش را می گذراند .

این افراد در جامعه که نه صاحب حرفه (در مفهوم اقتصادی) آن هستند و نه در تولید اجتماعی مشارکتی دارند، همواره با شیوه ها و شگردهای متنوع طفیلی و زائد اجتماعی رشد می کنند که به آنها متکدی می گویند . (مرادی ۱۳۷۰)

اغلب گروه متکدیان حرفه ای را زنان جوان ، کودکان  تشکیل می دهند و از مناطق مختلف محروم داخل یا خارج از کشور که اغلب از افغانستان، پاکستان، هندوستان هستند برای گذران هزینه زندگی فرزندانشان به تهران مهاجرت می کنند و از راه تکدی گری  نیازهایشان را تامین می کنند.

توزیع ناعادلانه امکانات و پدیده کودکان کار
در این بین مسئولان، دولتمردان، مردم و متولیان امر که سرآمد آنها سازمان بهزیستی است در مواجهه با پدیده کودکان کار و تکدی گری بعنوان یک معضل و آسیب های اجتماعی با بی تفاوتی برخورد کرده و باعث بیشتر شدن و رشد توسعه فزاینده آنان در شهرهای کوچک و کلان جامعه می شوند.

به جرات می توان امنیت کودکان کار خیابانی در جامعه را تا مرز ۱۰ درصد تخمین زد به همین جهت آنها دائم با احساس خطر در معرض تهدید و آسیب قرار دارند.
ریشه تکدی گری، کودکان کار خیابانی ناشی از عوامل انواع فقر اعم از: فقر اقتصادی، فقر فرهنگی و فقر اجتماعی و … است

یکی از مهم ترین علل این پدیده گریز ناپذیر جامعه امروزی در جامعه فعلی فقر است و این فقر منحصرا به مسائل مالی وابستگی ندارد یعنی فقر مختص امور اقتصادی نیست بلکه حوزه اقتصاد و حوزه فرهنگ لازم و ملزوم مقدمات پیشرفت جوامع بشری هستند تا افراد جامعه شاهد تکدی گری همنوعانشان در سطح جامعه نباشند بعد از آن برآوردن نیازهای مالی افراد متکدی می تواند علت گرایش و روی آوردن به گدایی  شود.
متکدی انواع گوناگون دارد که معمولا چند ویژگی زیر را دارا می شود من باب مثال:
اولا- کسانی که بر اثر عوامل و حوادث طبیعی مثل سیل و زلزله و خشکسالی ،قحطی و حریق و .. آواره شدند .
ثانیا- کسانی که به رغم توانایی جسمی موفق به یافتن کار و تامین حداقلی نیازهای اولیه زندگی خود ( پوشاک ، سرپناه و بهداشت و درمان نیستند) به آن فقیر گفته می شود .
ثالثا- افرادی که مسکین و بیچاره و درمانده اند . اینها برای تامین معاش شغل دارند ولی درآمد آنها کفاف تامین حداقل نیاز معیشتی آنها را نمی دهد .
رابعا – افرادی که کهنسال و به دلیل ناتوانی و کهولت سن و …در اشتغال قادر به تامین حداقل نیازهای اساسی خود نیستند و حامی مالی نیز ندارند.
خامسا- اشخاصی که نقص عضو و معلولیت یا هر نوع آسیب جسمی( معلول جسمی) و …از فعالیت های عادی برای تامین نیازهای اولیه خود و خانواده محروم هستند .
بیمار روانی : کسی که به دلیل مشکل روحی و روانی و از دست دادن سلامت روحی قادر به انجام وظایف زندگی عادی مثل سایر شهروندان نیست .
تنبل و بی قید در تامین معاش با کسی که با توجه به زمینه های فرهنگی ، گروهی و فردی تکدی را نوعی شغل تلقی می کند و ولگردی و تکدی گری را پیشه(حرفه و شغل) خود ساخته اند .

تعداد و آمار متکدیان در هرشهری وجود دارد که هم درصبح و هم در بعدازظهر قابل مشاهده است که بیشتر اینگونه مشاغل سازمان یافته هستند و بصورت گروهی کار می کنند. باندهای سازمان یافته به متکدیان حقوق روزانه ، هفتگی و ماهیانه می پردازند و آنان را به شکلی به استخدام خود در می آورند بطوری که آنان را درخیابان پخش و توزیع و درخاتمه کار به جمع آوری آنان می کنند و پول یا کارکرد روزانه آنان را ضبط می کنند.

تکدی گری درجامعه علل بسیاری داردکه منشاء و بستر آن بسیار متفاوت اند. برای شناخت ، تبیین وضعیت و تعیین سیاست های موجود با این معضل و پدیده به سه دسته تقسیم می شوندکه در ادامه این مقاله به بخش دوم اختصاص داده می شود.