سرگذشت قوم بنی اسد بعد از تدفین شهدای کربلا

به گزارش واحد خبری سیده آمل ؛ سال ۶۲ هجری، حضرت امام حسین(ع) به همراه یارانش برای اشاعه امر به معروف و نهی از منکر و برپاداشتن نماز علیه حکومت غاصب بنی امیه قیام کردند و در مقابل ستم این خاندان خونخوار سکوت پیشه نکرده و با هیچ یک از خلفای زمان بیعت نکردند. همین فریاد “هیهات من الذله” امام حسین(ع) قیام خونین کربلا را به پا داشت و هر آنچه کینه از احد و بدر و خیبر از امیر المومنین علی (ع) بر دل دشمنان اسلام مانده بود، در کربلا بر سر فرزند آن حضرت و خاندان اهل بیت(ع) خالی شد.

ظلم و ستم بنی امیه به حدی رسیده بود که حتی پس از واقعه کربلا نیز کسی جرات ورود به منطقه جنگ برای تدفین پیکر مطهر شهدای کربلا را نداشت، تا اینکه پس از ۳ روز قوم بنی اسد در کنار امام سجاد(ع) وارد این صحرا شده و پیکر شهدا را دفن کردند. اما شاید بسیاری از عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از آینده قوم بنی اسد خبر چندانی نداشته باشند. اینکه با توجه به شرایط سیاسی حاکم بر آن زمان و خفقان ایجاد شده از سوی ابن زیاد در کوفه، چه بلایی سر قوم بنی اسد که جرات کرده بود وارد صحرای کربلا شده و پیکر شهدا را دفن کند، آمد. این گزارش روایتی است تاریخی از آنچه بعد از تدفین پیکر امام حسین(ع) و یارانش برای قوم بنی اسد به وقوع پیوست.

پس از قتل امام حسین (ع) طایفه ای از قوم بنی اسد که به دفن اجساد شهدا مبادرت نموده و از ستم یزید و اعوانش در امان نبوده اند نزد امام چهارم حضرت زین العابدین(ع) آمده طالب مکانی امن شده اند. حضرت نیز فرمودند شتران خود را سوار شده همه جا رو به شرق روید تا جایی که شتر شما زانو زده و جای پایش آب درآید، همانجا مسکن گزینید که در امان خواهید بود. این اعراب طبق دستور امام رفتار نموده و حرکت کردند. پس از طی مسافتی طولانی و رنج بسیار به مکانی رسیدند که در آنجا شتر زانو زده و جای پایش آب درآمد. لذا در آن سرزمین مکان اختیار نمودند. این مردم کم کم به حفر قناتی مبادرت نموده و به کار شکار و گله داری و سرانجام کشاورزی مشغول شدند و در تربیت بهائم همت گماشتند. پس از چندی چون پیشوایی جهت ارشاد خود و انجام مراسم مذهبی نداشتند، مجددا به امام سجاد(ع) مراجعه نموده و خواستار پیشوایی شدند. بنابراین یکی از نوادگان حضرت امام زین العابدین(ع) بنام میر محمد برای رهبری و ارشاد آنها به این منطقه رهسپار شد.

محل زندگی جدید بنی اسد کجا بود؟

میر محمد و یارانش پس از مدتی اقامت در آن مکان باغی ساختند. از آن پس محل مذکور را “باغ میران” نامیدند و به این ترتیب مزرعه “باغ میران” ایجاد گردید. باغ میران منطقه ای است در حوالی استان اصفهان و شهر مورچه خورت که فاصله ای سه فرسنگی با این شهر دارد. در حال حاضر در این روستا کمتر از ۱۰ خانوار زندگی می کنند و آبی مشروب و زراعتی از قنات گوارا در این منطقه وجود دارد. در صحرای مزبور آهو در کمال فراوانی است و بقعه امامزاده سید محمد، از نوادگان امام سجاد(ع) نیز در این قریه است.

بنابراین با توجه به اسناد و مدارک تاریخی این منطقه می توان گفت مزرعه باغ میران تقریبا در سال ۶۱ هجری و یکسال پس از شهادت امام حسین(ع) بنا شده و از تاریخ بنای آن بیش از هزار سال می گذرد. اما در اطراف این منطقه نیز روستاهایی وجود دارد که یکی از مهمترین آنها روستای کلهرود است. قدر مسلم این است که کلهرودی ها قبلا ساکن باغ میران بوده اند. چراکه همانطور که گفته شد نخست اعراب بنی اسد در باغ میران ساکن بوده اند. همچنین طبق اسناد موجود در این منطقه شاه طهماسب ثانی فرمان داده بود از آنجایی که مردم این منطقه از قوم بنی اسد هستند و به دلیل خدمت مردم باغ میران و کلهرود به دیانت در دفن اجساد شهدای کربلا، از پرداخت مالیات و عوارض و دادن سرباز به دولت معاف هستند و این سند حتی به امضای شاه عباس صفوی و عده ای دیگر از سلاطین درآمده است. تا اینکه در زمان ناصرالدین شاه قاجار جهت اخذ مالیات به این منطقه مراجعه می کنند و مردم روستا سند مزبور را به نظر فرستاده حکومت می رسانند. ناصرالدین شاه نیز طبق یادداشتی مبلغ ناچیزی مالیات برای آنها تعیین می نماید.

بنابر اسناد تاریخی مالک باغ میران خانمی به نام هنده یا هندی بوده است که با آمدن طایفه بنی اسد به این سرزمین، مالک مزبور نصف منطقه باغ میران که به گفته ای جورک نامیده می شده است را به مبلغ ۷۰۰ درهم به بنی اسد و نصف دیگر را وقف امامزاده سید محمد می نماید. با ورود به این روستا آثار تاریخی بسیاری مشاهده می شود که از جمله معروفترین آنها سنگی قبری به خط کوفی مربوطه به ۱۱۰۰ سال قبل است. همچنین چشمه زیر ساختمان امامزاده سید محمد باغ میران که آب گوارایی نیز دارد همان چشمه ای است که زیر زانوی شتر قافله بنی هاشم و بنی اسد جوشیده است.